काठमाडौं । एक समयमा चप्पलको एक मात्र जोडी कति मेला घुम्थ्यो, कति प्रहरीको लाठीको सामना गर्थ्यो, कति रात आन्दोलनको राँकोमा खरानी हुन्थ्यो — आज त्यही चप्पल टेक्दै सत्ताको सिँढी चढ्नेहरूले नै जनतालाई लुट्ने धन्दा थालेका छन्।
नेकपा (बहुमत) निकट कम्युनिस्ट युवा संगठन नेपाल ले यिनै सत्ता र सुविधा सुसेल्नेहरूका विरुद्ध कडा प्रश्न उठाउँदै, ‘अब चुप लागेर बस्दैनौं’ भन्ने चेतावनी दिएको छ। यो चेतावनी सामान्य भाषण होइन, यो जनताको मौनताविरुद्धको आवाज हो, जसले कुशासनको गल्लीमा आँधी ल्याउने संकेत गर्दछ।
काँग्रेस, एमाले र माओवादी — नाम फरक, काम एउटै। चुनावअघि जनता, चुनावपछि कमिशन। यिनै पार्टीहरूले बर्सौं जनतालाई सपना देखाए — समृद्धिको, संविधानको, शान्तिको। तर न शान्ति आयो, न समृद्धि। आयो त केवल भ्रष्टाचार, बेथिति र बर्बादी।
आज सहकारीदेखि लघुवित्त, मिटरब्याजदेखि बजेट बाँडफाँडसम्म, सत्तासीन दलका कार्यकर्ता र नातेदारको खेलमैदान बनेको छ। जनता ऋणको जालोमा जेलिएका छन्, सत्ताधारीहरू सम्पत्तिको थुप्रोमा मस्त छन्।
त्यसैलाई मध्यनजर गर्दै कम्युनिस्ट युवा संगठन नेपालको हालै सम्पन्न राष्ट्रिय सम्मेलनले २१ बुँदे संघर्ष कार्यक्रमसहित सम्पूर्ण दलालतन्त्रविरुद्धको लडाइँको घोषणा गरेको छ। यो लडाइँ चाकडीको होइन, प्रतिरोधको हो।
अध्यक्ष हरिश भट्टले खुलेर भने, “अब हामी चुप लाग्दैनौं। जनताको ढुकुटी रित्त्याउनेहरूलाई कानुनी र जनकारी दुवै हिसाब तिराइन्छ।”
संगठनले ‘क्रान्तिकारी युवा संगठन’ नामबाट परिवर्तन गर्दै ‘कम्युनिस्ट युवा संगठन नेपाल’ नाम राख्नु केवल औपचारिक परिवर्तन होइन। यो सैद्धान्तिक प्रतिबद्धता र वैज्ञानिक समाजवादको यात्रातर्फको संकेत हो।
देशमा जब संवैधानिक अंगहरू स्वयं सत्ताधारीको छायाँ बन्न थाल्छन्, न्याय प्रणाली चुप लाग्छ, अनि जनता निराश हुन्छन् — त्यतिबेला नयाँ पुस्ताले विकल्पका रूपमा उठ्नैपर्छ।
कम्युनिस्ट युवा संगठन नेपालको यो प्रयास त्यही विकल्प निर्माणको थालनी हो। यो केवल संघर्षको घोषणा होइन, यो परिवर्तनको आगो बाल्ने निर्णायक घडी हो।
आज ‘चप्पल पट्काएर’ सत्तामा पुगेकाहरूले लुटका लागि जुत्ता झ्याप्प लगाएका छन्। अब ती जुत्ता खोस्ने, पुरानै चप्पल फर्काउने, र जनताको हातमा शासनको डोरी दिने जिम्मेवारी क्रान्तिकारी युवाहरूको काँधमा छ।
त्यसैले — भ्रष्टाचारविरुद्धको यो आन्दोलन, केवल नाराको होइन, कार्यनीतिगत क्रान्तिको सुरुवात हो।
